تعريف روزه

روزه آن است که انسان براي انجام فرمان خداوند عالم, از اذان صبح تا مغرب, از چيزهايي که روزه را باطل مي کند, خودداري نمايد.

نيّت روزه
در نيت روزه همين قدر کافي است که انسان براي انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب کاري که روزه را باطل مي کند, انجام ندهد, وجاري کردن بر زبان و يا گذراندن از قلب لازم نيست.

(امام1550/, گلپايگاني/ 1559, اراکي/ 1586(، (تحريرالوسيلة, ج 1, ص 278(

1- انسان مي تواند د رهر شب از ماه رمضان براي روزه ي فرداي آن نيت کند و بهتر است که شب اوّل ماه هم نيت روزه ي همه ي ماه را بنمايد.

(امام 1551/, اراکي 1587/, گلپايگاني 1560)

2- نيّت روزه ي ماه رمضان وقت معيّن ندارد. از اول شب ماه رمضان تا اذان صبح, هر وقت نيت روزه ي فردا بکند اشکال ندارد.
)امام 1552/, اراکي 1588/, گلپايگاني 1561(

مسائل متفرقه ي نيّت
1- اگر در روزه ي واجب معيّن مثل روزه ي رمضان (1) از نيت روزه گرفتن برگردد (2) روزه اش باطل است, ولي چنانچه نيت کند چيزي را که روزه را باطل مي کند به جا آورد در صورتي که آن را انجام ندهد روزه اش باطل نمي شود. (امام 1570)
2- اگر پيش از اذان صبح نيت کند و بخوابد و بعد از مغرب بيدار شود, روزه اش صحيح است.

(امام 1560/, اراکي 1596/, گلپايگاني 1569)

1- مردّد شود که روزه ي خود را باطل کند يا نه و يا قصد کند که روزه را باطل کند روزه اش باطل مي شود. (گلپايگاني 1579)

2-يا نيت کند که چيزي راکه روزه را باطل مي کند به جا آورد. روزه اش باطل است. (اراکي 1606)

 

نيّت روزه

1-روزه از عبادات است و بايد براي انجام فرمان خداوند به جا آورده شود.(1)

2-انسان مي تواند در هر شب ماه رمضان براي روزهء فرداي آن , نيّت کند و بهتر است که شب اوّل ماه هم روزهء همه ماه را نيّت کند.(2)

3-در روزهء واجب , نيّت روزه نبايد بدون عذر از اذان صبح تاءخير بيفتد.(3)

4-در روزهء واجب , اگر به واسطهء عذري ; مانند فراموشي يا سفر, نيّت روزه نکرده , اگر کاري که روزه را باطل مي کند انجام نداده باشد, تا ظهر مي تواند نيّت روزه کند.(4)

5-لازم نيست نيّت روزه را به زبان بگويد بلکه همين قدر که براي انجام دستور خداوند عالم , از اذان صبح تا مغرب , کاري که روزه را باطل مي کند انجام ندهد کافي است .(5)

6- وقت نيّت روزهء مستحبي , از اوّل شب است تا موقعي که به اندازهء نيّت کردن به مغرب مانده باشد که اگر تا اين وقت , کاري که روزه را باطل مي کند انجام نداده باشد و نيّت روزهء مستحبي کند, صحيح است .(6)

7-کسي که براي به جا آوردن روزهء ميّتي اجير شده , اگر روزهء مستحبي بگيرد اشکال ندارد, ولي کسي که روزهء قضا يا روزهء واجب ديگري دارد, نمي تواند روزهء مستحبي بگيرد و چنانچه فراموش کرده باشد و قبل از ظهر يادش بيايد, مي تواند نيّت خود را به روزهء واجب برگرداند و اگر بعد از ظهر يادش بيايد, روزه اش باطل است .(7)

8-اگر روزي را که شک دارد آخر شعبان است يا اوّل رمضان , به نيّت روزهء قضا و مانند آن روزه بگيرد و در بين روز بفهمد که ماه رمضان است بايد نيّت روزهء رمضان کند و اگر بعد معلوم شود رمضان بوده , از رمضان حساب مي شود.(8)

—————————————————————————
1- توضيح المسائل , م 1550
2- توضيح المسائل , م 1551
3- توضيح المسائل , م 1554ـ 1561
4- توضيح المسائل , م 1554ـ 1561
5- توضيح المسائل , م 1550
6- توضيح المسائل , م 1553
7- توضيح المسائل , م 1563
8- توضيح المسائل , م 1568و 1569

 

چيزهايي که روزه را باطل مي کند

روزه دار بايد از «اذان صبح  تا مغرب » از برخي کارها بپرهيزد و اگر پرهيز نکند, روزه اش باطل مي شود, به مجموعهء اين کارها مُبطلاتِ روزه  گفته مي شود, که عبارتند از:

1-خوردن و آشاميدن .

2- دروغ بستن به خدا و پيغمبر (ص ) و جانشينان آن حضرت (ع)

3- رساندن غبار غليظ به حلق .

4-فرو بردن تمام سر در آب .

5-قي کردن .

6-آميزش .

7-استمناء.

8- باقي ماندن بر جنابت و حيض و نفاس تا اذان صبح .

9-اماله کردن با چيزهاي روان .(1)

خوردن و آشاميدن
1-اگر روزه دار عمداً چيزي بخورد يا بياشامد, روزه اش باطل مي شود هر چند خوردن و آشاميدن آن معمول نباشد; مانند خاک و نفت(2) .

2- اگر کسي عمداً چيزي را که لاي دندانش مانده است فرو برد, روزه اش باطل مي شود(3).

3-فرو بردن آب دهان , روزه را باطل نمي کند, هر چند زياد باشد.(4)

4- اگر روزه دار به سبب فراموشي (نمي داند روزه است ) چيزي بخورد يا بياشامد, روزه اش باطل نمي شود.(5)

5- انسان نمي تواند, بخاطر ضعف , روزه را بخورد ولي اگر ضعف او به قدري است که معمولاً نمي شود آن را

تحمل کرد, خوردن روزه اشکال ندارد.(6)

6- فرو بردن اخلاط سر و سينه , تا به فضاي دهان نرسيده روزه را باطل نمي کند, ولي اگر داخل فضاي دهان شود, احتياط واجب آن است که آن را فرو نبرد.(7)

تزريق آمپول:  آمپول اگر به جاي غذا نباشد تزريق آن , روزه را باطل نمي کند, هر چند عضو را بي حس کند ولي احتياط واجب

آن است از آمپولي که به جاي غذا به کار مي رود پرهيز کند.(8)

رساندن غبار غليظ به حلق
1-اگر روزه دار غبار غليظي به حلق برساند, روزه اش باطل مي شود; چه غبار خوراکي ها باشد دمانند آرد, يا غير خوراکي مانند خاک .

2-در اين موارد, روزه باطل نمي شود.

– به حلق نرسيد. (فقط به داخل دهان برسد)

– بي اختيار به حلق برسد.

– نمي داند روزه است .

– شک کند غبار غليظ به حلق رسيده است يا نه ؟(9)

دروغ بستن به خدا و پيغمبر
در تمام موارد زير, دروغ بستن از روي عمد, به خدا, پيغمبر(ص) يا امام (ع) روزه را باطل مي کند. و بنابر احتياط

واجب دروغ بستن به حضرت زهرا3و ساير پيامبران : همين حکم را دارد:

ـ در امور دنيوي باشد يا اخروي .

ـ دروغ نسبت به اقوال آنان باشد يا افعال .

ـ با گفتار باشد يا نوشتار يا اشاره يا انجام کاري که از آن , نسبت دروغ فهميده شود.ـ به صراحت باشد يا کنايه .ـ دروغ را خودش ساخته باشد يا ديگري .ـ اخبار باشد يا پاسخ به سؤال ديگري .ـ دروغي که قبلاً گفته , تصديق کند; يعني بگويد آنچه گفته ام راست است .ـ راستي که قبلاً گفته است , تکذيب کند.(10)

در اين موارد روزه باطل نيست :– اگر قصد راستگويي داشته باشد و دروغ در آيد.

– اگر قصد دروغگويي داشته باشد و راست در آيد.

– بازگويي دروغي که ديگري ساخته يا گفته , بر وجه نقل قول يا حکايت اشکال ندارد; مثلاً در حالي که روزه است ب بگويد: يزيد گفت : <لعبت هاشم بالملک فلا خبر جاء ولا وحي نزل(11)

فرو بردن تمام سر در آب 1 اگر روزه دار عمداً تمام سر را در آب مطلق فرو برد, روزه اش باطل مي شود. 2- احتياط واجب آن است که سر را در گلاب فرو نبرد ولي در آبهاي مضاف ديگر در چيزهايي که روان است اشکال ندارد.

3-در اين موارد روزه باطل نيست :

– سهواً سر را زير آب ببرد.

– قسمتي از سر را زير آب ببرد.

– نصف سر را يکبار و نصف ديگر را بار ديگر در آب فرو برد.

– بي اختيار در آب بيفتد.

– شخصِ ديگري به زور سر او را در آب فرو برد.

– شک کند تمام سر زير آب رفته است يا نه ؟(12)

-اگر در حال روزهء ماه رمضان براي غسل سر را در آب فرو برد, غسل و روزهء او باطل است , مگر آنکه زير آب دتوبه کند و در حال خارج شدن از آب نيّت غسل کند که در اين صورت , غسل او صحيح و روزه باطل است .(13)

قي کردن
1- هرگاه روزه دار عمداً قي کند, هر چند به سبب بيماري باشد, روزه اش باطل مي شود(14).

2-اگر روزه دار بي اختيار قي کند, روزه اش باطل نمي شود.(15)

 

 

اِسْتِمناء

 1- اگر روزه دار «استمناء» کند; يعني با خود کاري کند که مَني از او بيرون آيد, روزه اش باطل مي شود.(16)

2- اگر بي اختيار مَني از او بيرون آيد; مثلاً در خواب جنب شود, روزه اش باطل نيست .(17)

باقي ماندن بر جنابت تا اذان صبح

1-اگر شخص جنب , تا اذان صبح غسل نکند و يا اگر وظيفهء او تيمم است , تيمم نکند, در برخي موارد روزه اش باطل -مي شود; اينک برخي از مسائل آن را مي آوريم :

2-اگر عمداً تا اذان صبح غسل نکند و يا اگر وظيفه اش تيمم است تيمم نکند:

– در روزهء ماه رمضان :روزه اش باطل است .

– در قضاي آن :

– در بقيهء روزه هاروزه اش صحيح است .(18)

- اگر جنب در روزهء ماه رمضان غسل يا تيمم را فراموش کند و پس از يک يا چند روز يادش بيايد:بايد آن روزه هارا قضا کند.(19)

- اگر روزه دار, در خواب جنب شود, واجب نيست فوراً غسل کند و روزه اش صحيح است .(20)

- اگر شخص جنب در شب ماه رمضان مي داند براي غسل , قبل از اذان صبح بيدار نمي شود, نبايد بخوابد و اگر7خوابد و بيدار نشود, روزه اش باطل است .(21)

باقي ماندن بر حيض و نفاس

1-  اگر زن قبل از اذان صبح از خون پاک شود:الف : عمداً تا اذان غسل نکند, يا اگر وظيفه اش تيمم است تيمم نکند, روزه اش باطل است .ب : براي غسل وقت ندارد: در روزهء رمضان و قضاي آن , بايد تيمم کند و روزه اش صحيح است . در روزهء واجب ديگر يا مستحب , گرچه روزه اش بدون تيمم صحيح است , ولي احتياط مستحب است که تيمم هم بکند.

2 - اگر نزديک اذان صبح پاک شود, و براي تيمم يا غسل وقت نداشته باشد, روزه اش صحيح است .

3 -اگر بعد از اذان بفهمد که قبل از اذان پاک شده روزه اش صحيح است .

4 -اگر بعد از اذان پاک شود, روزه اش باطل  است .

5 -اگر در روز حيض يا نفاس ببيند, گرچه نزديک مغرب باشد, روزه اش باطل است .اگر مستحاضه غسلهاي خود را به تفصيلي که در احکام استحاضه گفته شده به جا آورد روزه اش صحيح است .(22)

حکم کلي هيچکدام از مبطلات روزه اگر سهواً انجام شود روزه را باطل نمي کند.

—————————————————————————
1ـ توضيح المسائل , م 1572
2- توضيح المسائل , م 1573
3- توضيح المسائل , م 1577
4-توضيح مسائل , م 1579
5-توضيح المسائل , م 1575
6-توضيح المسائل , م1583
7-توضيح المسائل , م 1580
8-توضيح المسائل , م 1576
9- تحريرالوسيله , ج 1 ص 285و 286 الثامن ـ توضيح المسائل , م 1603تا 1607
10- همان .
11- تحريرالوسيله , ج 1 ص 284و 285توضيح المسائل , م 1596تا 1602
12- توضيح المسائل , م 1610ـ 1913ـ 1615ـ العروة الوثقي , ج 2 ص , 187 م 36
13- توضيح المسائل , م 1617
14- توضيح المسائل , م 1646
15- توضيح المسائل , م 1646
16- توضيح المسائل , م 1588
17- توضيح المسائل , م 1589
18- توضيح المسائل , م 1619تا 1631
19- توضيح المسائل , 1622
20- توضيح المسائل , م 1632
21- توضيح المسائل , م 1625
22- توضيح المسائل , م 1643

 

روزه مسافر

مسافري که بايد نمازهاي چهار رکعتي را در سفر, دو رکعت بخواند نبايد روزه بگيرد و مسافري که نمازش را تمام مي خواند مثل کسي که شغلش مسافرت, يا سفر او معصيت است, بايد در سفر روزه بگيرد.
(امام/ 1714, گلپايگاني/ 1723, اراکي/ 1747 و)
حکم نماز و روزه ي مسافر مثل هم است بنابراين هر کس بايد نمازش را تمام بخواند مثل (دائم السفر) بايد روزه هم بگيرد.(تحرير الوسيله ي, ج 1, ص 295)

به سفر رفتن و روزه گرفتن
1-مسافرت در ماه رمضان اشکال ندارد ولي اگر براي فرار از روزه باشد مکروه است.
(امام/ 1715,گلپايگاني/ 1724,اراکي/ 1748(
2-در روزي که روز واجب معيني غير از رمضان بر او واجب است : نبايد(1)در آن روز مسافرت کند و اگر در سفر باشد بايد (2) قصد کند که ده روز در جايي بماند و آن روز را روزه بگيرد.
(امام/ 1716,گلپايگاني/ 1725, اراکي/ 1749)

تذکر :
اگر روزه دار بعد از ظهر مسافرت نمايد بايد روزه ي خود را تمام کند و اگر پيش از ظهر مسافرت کند, وقتي به حد ترخص برسد يعني به جايي برسد که ديوار شهر را نبيند و صداي اذان آن را نشنود , بايد روزه ي خود را باطل کند و اگر پيش از آن روزه ي خود را باطل کند بنابر احتياط (3) کفاره نيز بر او واجب است.
(امام/ 1721, اراکي/ 1754)
3- مسافري که پيش از ظهر به وطنش يا به جايي که مي خواهد ده روز در آنجا بماند, چنانچه کاري که روزه را باطل مي کند انجام نداده باشد مي تواند آن روز را روزه بگيرد. و اگر در ماه رمضان باشد بايد آن روز را روزه بگيرد.

—————————————————————————

1- بنابر احتياط لازم.(گلپايگاني/ 1725)(امام/ 1722, اراکي/ 1755, گلپايگاني/ 1731)
2- بنابر احتياط لازم.(گلپايگاني/ 1725)
3- کفاره بر او واجب است.(امام/ 1721)

 

 

جاهايي که نماز و روزه ي مسافر با هم فرق دارند

1ـ در اماکن اربعه (مسجد الحرام, مسجد النبي, مسجد کوفه, حرم امام حسين (ع) بايد افطار کند ولي نماز را مي تواند تمام يا شکسته بخواند .
2ـ اگر بعد از ظهر مسافرت کند بايد روزه اش را ادامه دهد ولي نماز را بايدشکسته بخواند.
3ـ اگر مسافر بعدازظهر به وطن برسد بايد روزه را افطار کند ولي اگر نماز نخوانده بايد تمام بخواند.
س 75ـ اگر روزه دار از کشوري به کشور ديگر مسافرت نمايد که کاملاً از نظر افق متفاوتند مثل اينکه از ايران دو ساعت به افطار مانده حرکت کند اما وقتي که در امريکا پياده مي شود ده ساعت به افطار مانده است البته امکان دارد در بين راه به جايي برسد که تساوي افق با ايران يا شهري که از آنجا به قصد آمريکا حرکت کرده داشته باشد در موقع ورود به امريکا وظيفه ي اين شخص چيست؟
ج : در هر صورت اگر قبل از ظهر به آنجا برسد حکم مسافر دارد که اگر مي داند ده روز در آنجا مي ماند و کاري که روزه را باطل مي کند انجام نداده نمي تواند افطار کند. (اراکي)

 قضا و کفاره روزه

روزه قضا
اگر کسي روزه را در وقت آن نگيرد, بايد روز ديگري , به جاي آن روزه بگيرد, پس روزه اي که بعد از وقت آن , به جا آورده مي شود, <روزهء قضا> نام دارد.

کفاره روزه
کفّاره , همان جريمه اي است که براي باطل کردن روزه معين شده است و عبارت است از:

– آزاد کردن يک بَرده

– دو ماه روزه گرفتن که سي و يک روز آن بايد پي در پي باشد

– سير کردن شصت فقير, يا دادن يک مُدّ طعام به هر يک از آن ها.

کسي که کفّاره بر او واجب شود, بايد يکي از اين سه را انجام دهد و چون امروزه <برده > به معناي فقهيِ آن يافت نمي شود, مورد دوّم يا سوم را انجام مي دهد, و اگر هيچ يک از اينها برايش مقدور نيست هر مقدار که مي تواند بايد به فقير طعام بدهد و اگر اصلاً نتواند طعام بدهد, بايد استغفار کند.(1)

در اين موارد به جا آوردن قضاي روزه واجب است ولي کفّاره ندارد:

1-روزه دار عمداً قي کند.

2- در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش کند و با حال جنابت , يک يا چند روز روزه بگيرد.

3-در ماه رمضان , بدون اينکه تحقيق کند صبح شده يا نه ؟ کاري کند که روزه را باطل مي کند, مثلاً آب بخورد, و بعداً معلوم شود صبح بوده است .

4-کسي بگويد صبح نشده و روزه دار به گفتهء او, کاري کند که روزه را باطل مي کند, و بعداً معلوم شود صبح بوده است .(2)

5-روزه هايي که به واسطه سفر باطل شده است .(3)

6- روزه هاي ايام حيض و نفاس بانوان .(4)

7-بر اثر ندانستن مسأله , مبطلي انجام داده ولي نمي توانسته مسأله را ياد بگيرد, يا اصلاً ملتفت نبوده .(5)

8- اگر عمداً روزهء رمضان را نگيرد, يا عمداً آن را باطل کند, قضا و کفاره واجب مي شود.(6)

مواردي که فقط بايد براي هر يک روز يک مد طعام به فقير داده شود:

1-به واسطه مرض نتواند روزه بگيرد و مرض او تا سال بعد طول بکشد و اگر چنانچه مرض او تا چندين سال طول بکشد قضاي سال آخر را بايد به جا آورد و سالهاي گذشته را براي هر يک روز يک مد طعام به فقير بدهد(7)

2-کسي که به واسطهء پيري , روزه گرفتن برايش مشقت دارد و بعد از رمضان هم نمي تواند قضاي آن را به جا آورد.(8)

3-مرضي دارد که زياد تشنه مي شود و روزه گرفتن برايش مشقت دارد و بعد از رمضان هم نمي تواند قضاي آن را به جا آورد(9(

مواردي که بايد قضاي روزه را به جا آورد و براي هر يک روزه يک مد طعام به فقير بدهد:

1-به واسطه عذري ; مثلاً سفر روزه نگرفته و بعد از ماه رمضان عذر برطرف شده و تا رمضان سال بعد عمداًقضاي آن را به جا نياورده است .(10)

2-به واسطه عذري روزه نگرفته و بعد از رمضان عذر او برطرف شده و تا چند سال قضا آن را تأخير انداخته (قضا و يک کفاره 10سيري ), کفاره تکرار نمي شود.(11)

3-موقعي که عذر دارد, تصميم او بر اين است که بعد از برطرف شدن عذر, قضا روزه را به جا آورده و عذر برطرف شد و پيش از آن که قضا کند درتنگي وقت عذري برايش پيدا شود, قضا آن واجب و يک مد طعام احتياط واجب است(12) .

4-در قضا روزه کوتاهي کند و وقت تنگ شود و در تنگي وقت عذري برايش پيش آيد.(13)

5-مرضي دارد که زياد تشنه مي شود و روزه گرفتن برايش مشقت دارد ; اضافه بر يک مد طعام , بنابر احتياط واجب (قضاي آن را هم به جا آورد.(14)

6-زني که زائيدن او نزديک است و روزه براي حملش ضرر دارد و نمي تواند روزه بگيريد.(15)

7-زني که زاييدن او نزديک است و روزه براي خودش ضرر دارد و نمي تواند روزه بگيرد قضاي آن را بايد به ت جاآورد و بنابر احتياط واجب براي هر يک روز, يک مد طعام به فقير بدهد.(16)

8-زني که بچه شير مي دهد و شير او کم است و روزه براي بچه اي که شير مي دهد ضرر دارد(17).

9-زني که بچه شير مي دهد و شير او کم است و روزه براي خودش ضرر دارد, قضاي روزه را بايد به جا آورد وأبنابر احتياط واجب براي هر روز يک مد طعام به فقير بدهد.(18)

10-به واسطهء عذري , غير مرض مانند مسافرت , روزهء رمضان را نگيرد و عذر او تا رمضان سال بعد طول بکشد,حقضا آن را بايد به جا آورد و احتياط مستحب آنست که براي هر روز يک مد طعام به فقير بدهد.(19*

—————————————————————————
1- توضيح المسائل , م 1660 ،1661
2- توضيح المسائل , م 1688
3- تحريرالوسيله , ج 1 ص 298 م 4
4- العروةالوثقي , ج 2 ص 390 م 3
5- همان , م 1659
6- همان , م 1658و 1710
7- توضيح المسائل , م 1703و 1707
8- توضيح المسائل , م 1726
9- توضيح المسائل , م 1727
10- توضيح المسائل , م 1705
11- توضيح المسائل , م 1709
12- توضيح المسائل , م 1706
13- توضيح المسائل , م 1706
14- توضيح المسائل , م 1727
15- توضيح المسائل , م 1728
16- توضيح المسائل , م 1728
17- توضيح المسائل , م 1729
18- توضيح المسائل , م 1729
19- توضيح المسائل , م 1703

 

کساني که روزه بر آنها واجب نيست

1ـ حائض (زني که در ايام حيض به سر مي برد(1)
2ـ نفسا (زني که به واسطه ي وضع حمل خون نفاس ديده است.
3ـ ديوانه ي ادواري (ول در قسمتي از روزه) و ديوانه ي دائمي.
4ـ کسيکه در حال بيهوشي ميباشد.
5ـ بچه اي که به حدّ بلوغ نرسيده باشد. سن بلوغ براي پسر پانزده سال تمام و براي دختر نه سال تمام مي باشد.
6ـ مسافري که نمازش شکسته است در اين حالات :
الف ـ بعد از ظهر به وطن رسيده است.
ب ـ قبل از ظهر به وطن برسد اما مبطلي انجام داده است.
ج ـ قبل از ظهر از وطن از حد ترخص خارج شده باشد.
7ـ پير مرد يا پير زن :
الف ـ گرفتن روزه برايش ممکن نباشد.
ب ـ گرفتن روزه برايش مشقت داشته باشد.(اراکي/ 1758)
8ـ کسي که مرض عطاش دارد : (3)
الف ـ نمي تواند از خوردن آب خودداري نمايد.
ب ـ خودداري برايش دشوار است.(اراکي/ 1760)
9ـ زني که نزديک وضع حملش است و روزه گرفتن براي خودش يا بچه اش ضرر دارد.(اراکي/ 1761)
10ـ کسي که بيماري يا چشم (4) درد دارد :
الف ـ يقين دارد روزه برايش ضرر دارد.
ب ـ احتمال ضرر مي دهد توإم با خوف
11ـ زني که بچه شير مي دهد و شير او کم است و روزه گرفتن براي خود او يا بچه اش ضرر دارد.(اراکي/ 1762)

12ـ کسي که بيمار نيست (5) اما از پيدايش مرض بخاطر روزه گرفتن مي ترسد.
13ـ زني که در حال حيض يا نفاس روزه نگرفته واجب است بعد از ماه رمضان آنها را قضا نمايد.
14-نوعي مرض است که انسان زياد تشنه مي شود.

 

کارهايي که بر روزه دار مکروه است

1-انجام دادن هر کاري که سبب ضعف شود; مانند خون دادن .

2-بوييدن گياهان معطر (عطر زدن مکروه نيست .

3-خيس کردن لباسي که بر تن دارد.

4-مسواک کردن با چوب تر.

5-کشيدن دندان و هر کاري که به سبب آن از دهان خون بيايد.

 

 مواردي که مستحب است انسان از کارهايي که روزه را باطل مي کنند خودداري نمايد

1ـ مسافري که در سفر کاري را که روزه را باطل مي کند انجام داده و قبل از ظهر به وطن يا جائي که مي خواهد ده روز تمام در آن محل بماند, برسد.
2ـ مسافري که بعد از ظهر به وطن يا به جايي که مي خواهد ده روز بماند, برسد.
3ـ مريضي که قبل از ظهر خوب شده و کاري که روزه را باطل مي کند انجام داده باشد.
4ـ مريضي که بعد از ظهر خوب شود.
5ـ زني که بين روز از خون حيض يا نفاس پاک شود.
6ـ کافري که در روز ماه مبارک رمضان مسلمان شود.

 زکات فطره

کسي که موقع غروب شب عيد فطر بالغ و عاقل و هوشيار است و فقير و بنده ي کس ديگر
نيست بايد براي خودش و کساني که نان خور او هستند, هر نفري يک صاع که تقريباً سه کيلو, گندم يا جو يا خرما يا کشمش يا برنج يا ذرت و مانند اينها به مستحق بدهند و اگر پول يکي از اينها را هم بدهد کافي است.

شرايط وجوب زکات فطره
1ـ شخص عاقل باشد.
2ـ بالغ باشد.
3ـ هوشيار باشد.
4ـ آزاد باشد.
5ـ فقير نباشد.(امام 1991/, اراکي 2020/, گلپايگاني 1999)
توضيح اينکه اگر کسب بچه ي نابالغ دارد يا فرزند ديوانه اي دارد بايد فطره ي او را بدهد.

کساني که زکات فطره ي آنها لازم است داده شود
1ـ خود انسان.
2ـ کساني که نان خور او هستند.
3ـ کساني که شب عيد فطر نان خور او محسوب مي شوند:
کوچک باشد يا بزرگ
مسلمان باشد يا کافر
خرج آنها با او واجب باشد يا نباشد.
در شهر خود او باشند يا شهر ديگر.

تذکرات :
1ـ انسان بايد زکات فطره را به قصد قربت و براي انجام فرمان خداوند عالم بدهد و موقعي که مي پردازد بايد نيت دادن فطره کند.
(امام 2024/, اراکي 2053/,گلپايگاني 2032)
2ـ مقدار زکات فطره : براي هر نفر يک صاع که تقريباً سه کيلوگرم است.
3ـ جنس زکات فطره : خوردني و متعارف باشد مثل گندم ـ جو ـ خرما ـ کشمش ـ ذرت و مانند اينها و اگر پول يکي را بدهد کافي است.
(امام 1991/, گلپايگاني 1999/, اراکي 2020)
4ـ وقت پرداخت از شب عيد تا ظهر روز عيد است و بهتر است در روز عيد پرداخت شود. و اگر نماز عيد مي خواند بنابر احتياط واجب قبل از نماز پرداخت نمايد يا کنار بگذارد.(گلپايگاني 3820/.)
5ـ فطره ي مهماني که بعد از غروب شب عيد فطر وارد مي شود بر صاحب خانه واجب نيست
اگر چه بيش از غروب او را دعوت کرده باشد و خانه ي او هم افطار کند.
(اراکي 2058/, 2026, امام 1997/, 2029)

کساني که زکات فطره بر آنان واجب نيست
1ـ ديوانه (اگر نان خور ديگري باشد بايد او فطره اش را بدهد)
2ـ بچه (نان خور هر کس است بايد او فطره ي آن بچه را بدهد)
3ـ بيهوش : (اگر نان خور ديگري نباشد)
4ـ کافري که بعد از غروب شب عيد فطر مسلمان شده است (4)
5ـ فقير
6ـ کسي که ديگري بايد فطره ي او را بدهد واجب نيست فطره ي خود را بدهد.

مصرف زکات فطره
1ـ فقير ( کسي که مخارج سال خود و عيالاتش را ندارد)
2ـ مسکين : ( کسي که از فقير بينواتر است)
3ـ کسي که از طرف امام يا نائب امام مإمور جمع آوري زکات است.
4ـ کفّاري که اگر زکات به آنها بدهند به اسلام مايل مي شوند.
5ـ خريداري بنده ها و آزاد نمودن آنها.
6ـ في سبيل الله امور خيريه , مسجد و …
7ـ بدهکاري که نمي تواند قرض خود را بدهد.
8ـ ابن السبيل : مسافري که در سفر درمانده است .(5)

تذکرات :
1ـ فقيري که فطره به او مي دهند لازم نيست عادل باشد ولي احتياط واجب آن است که به شرابخوار و کسي که آشکار معصيت کبيره مي کند فطره ندهند.
(امام 2016)
2ـ به کسي که فطره را در معصيت مصرف مي کند نبايد فطره بدهند.
(امام 2017)
3ـ اگر فطره را کنار بگذارد , نمي تواند آن را براي خودش بردارد و مالي ديگر را براي فطره بگذارد.
(اراکي 2061)
4ـ کسيکه سيّد نيست نمي تواند به سيّد فطره بدهد حتّي اگر سيّدي نان خور او باشد نمي تواند فطره او را به سيّد ديگر بدهد.
5-مسلماني که شيعه نبود و بعد از ديدن ماه شيعه شده بايد زکات فطره را بپردازد.
(امام 2009/, اراکي 2038/, گلپايگاني 2017)
6-اگر زکات به يکي از اين هشت مصرف برسد کافي است ولي احتياط واجب آن است که به فقراي شيعه بدهند.
(گلپايگاني 2022)
ولي احتياط مستحب آن است که به فقرإ شيعه بدهند.
(اراکي 2043)

 

 

امام شناسي

پيامبر اکرم (ص) فرمودند: « مَنْ ماتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إمامَ زمانِهِ ماتَ ميتهَ الجاهِليَّه» ، « هر کس بميرد و امام زمان خود را نشناسد به مرگ جاهليت مرده است .»

به سند حسن از حسين ابن ابي العلا منقول است که گفت : از امام جعفر صادق (ع) پرسيدم از معني قول رسول خدا(ص) که هر کس بميرد و امام زمان خود را نشناسد به مرگ جاهليت مرده است . حضرت فرمودند: بلي ، اگر مردم متابعت علي بن الحسين مي کردند و عبد الملک بن مروان را ترک مي نمودند ، هدايت مي يافتند پس گفتم : کسي که بميرد و امام زمان خود را نشناسد به مرگ کفر مي ميرد ؟ فرمودند: نه، به مرگ ظلالت مي ميرد .

در اکمال الدين به سند معتبر روايت کرده است که از امام رضا(ع) مي پرسيدند که آيا هر کس که بميرد و امام خود را نشناسد به مرگ جاهليت مرده است ؟ فرمودند: بلي ، هر که شک کند و توقف نمايد در امامت امام، کافر است ، و هر که انکار کند يا اظهار عدوات امام نمايد ، مشرک است يعني مانند بت پرست است .

کليني و نعماني به سند صحيح از ابن ابي نصر روايت کرده اند که از امام رضا (ع) پرسيدند، مراد از تفسير آيه 50 سوره قصص که مي فرمايند : « و مَنْ أضَلُّ مِمَّنِ آتّبَعَ هَواهُ بَغَيْرِ هُديً مِنَ الله» ، « کيست گمراه تر از کسي که متابعت کند هواي خود را بي هدايتي از جانب خدا » حضرت فرمودند: مراد کسي است که در دين خود، به رأي خود عمل کند بي آنکه متابعت امامي از ائمه هدي (ع) نمايد .

حميري به سند صحيح از امام رضا(ع) روايت کرده است که : هر کس دوست دارد که ميان او و خدا حجابي نباشد و او نظر به رحمت الهي بکند و خدا به سوي او نظر رحمت بکند پس آل محمد (ص) را دوست دارد و از دشمنان آنان بيزاري جويد و از امام متابعت بکند، هرگاه چنين بکند پيوسته به رحمت و کرم خداوند عالم نظر کند و نظر رحمت خدا از او منقطع نگردد.

در علل الشرايع از امام صادق (ع) روايت شده است که : روزي امام حسين(ع) بسوي اصحابش بيرون آمد و فرمودند: « يا ايها الناس ! بدرستي که خداوند جليل خلق نکرده است بندگان را مگر براي اينکه او را بشناسند، پس هر گاه او را شناختند او را عبادت مي کنند و هر گاه او را عبادت کردند به عبادت او از از عبادت غير او بي نياز مي شوند . پس مردي گفت : يا بن رسول الله (ص) ! پدر و مادرم فدايت باد معرفت خدا چيست؟

فرمودند: «اهل هر زماني امامي را که اطاعتش بر آنها واجب است ، بشناسند » يعني معرفت خدا را به معرفت امام تفسير کردند ، به خاطر اينکه خداشناسي بدون شناخت امام فايده نمي بخشد يا از اين جهت که کسي که خدا را چنين بشناسد که مردم را مهمل مي گذارد و امامي براي ايشان تعيين نمي نمايد ، خداوند را به لطف و کرم نشناخته است .

و کليني در اصول کافي از امام محمد باقر (ع) روايت کرده اند : « هر کس خدا را عبادت کند به عبادتي که اهتمام کند و خود را به تعبد و سختي بياندازد و به امام عادلي که از جانب خدا منصوب باشد اعتقاد نداشته باشد ، بدرستي که سعي و تلاشش نزد خدا مقبول نيست و او گمراه و حيران است و مَثَل او مَثَل گوسفندي است که شبان و گله خود را گم کرد و در تمام روز حيران و سرگشته است ، چون شب او را فرا گرفت گله گوسفندي را با شبانش ديد پس به آن گله ملحق شد و شب با آنها سر آورد، پس چون شبان گله را به چرا برد گوسفند ديد که گله و شبان او نيست، پس حيران برگشت و طلب شبان و گله خود مي کرد ، پس گله اي ديگر ديد و ميل به سوي آن پيدا کرد و شبان آن گله او را صدا زد که به گله خود ملحق شو که حيراني و شبان و گله خود را گم کرده اي، پس حيران و ترسان برگشت ، نه شباني داشت که او را به چراگاه خود راهنمايي گند يا از چراگاه به مأواي خود برساند، ناگاه در اين حالت گرگ او را دريافت و تنهايي او را غنيمت شمرد و او را خورد، و همچنين است هر کس در اين امت صبح کند در حالي که براي او امام عادلي که از جانب خداست، نباشد صبح کرده در حالي که حيران و سرگشته مي باشد و اگر بر اين حال بميرد به مرگ کفر و نفاق مرده است و بدان که امامان حق و اتباع ايشان بر دين خدايند و امامان جور از دين خدا و از حق معزولند و خود گمراه و مردم را نيز گمراه مي نمايند و اعمالي که مي کنند مانند خاکستري است که با تندي بر آن بوزد و پراکنده کند و از آنچه کسب کرده اند بر چيزي قادر نيستند ، اين است گمراهي دور و دراز »

وجه تشبيه از اين جهت است که کسي که امام حقي داشته باشد و از او متابعت ننمايد ، نزد امامي از ائمه جور که مي رود و خلاف آنچه از امام حق ديده و شنيده است مشاهده مي نمايد از او ( امام جور ) نفرت پيدا مي کند و به نزد ديگري مي رود، و امام جور نيز هر گاه از او خلاف آن باطلي که در دست دارد ببيند او را دور مي گرداند که مبادا اتباعش را فاسد گرداند، و او بر اين حالت است تا اينکه شيطان که گرگ راه دين است اين حيراني او را غنيمت مي شمارد و او را يا از دين به کلي بيرون مي کند يا به متابعت يکي از ائمه جور راغب مي گرداند و هلاک مي کند .

يا حديث معروف سلسله الذهب از امام رضا(ع) که فرمودند: « لا اله إلّا الله حِصني فَمَنْ دَخَلَ حِصْني أمِنَ عَذابي و أما بشروطِها و أنا مِنْ شروطِها »

« لا اله إلّا الله» دژ  محکمي است که هر کس در آن داخل شود از عذاب الهي در امان خواهد بود و اما شرطي دارد و من (امامت) از شروط آن مي باشد .

يعني اينکه شرط پذيرش « لا اله إلّا الله» که همان توحيد است، امامت امامان از مهمترين اصل در اصول دين به شمار مي آيد . به طوريکه در روايت متعددي وارده شده است که اگر کسي از شرک توبه کند و به خدا ايمان بياورد و اعمال صالح انجام دهد ولي امامت امامان معصوم را قبول نداشته باشد و آنها را نشناسد اين ايمان هيچ فايده اي براي او نخواهد داشت .

در حديث معروف آمده است که حتي در دوره آخر الزمان بسيار سفارش شده که اين حديث خوانده و به آن عمل شود که « اللهم عَرفني نَفْسَکَ فَإنّکَ إنْ لم تُعَرِّفني نفسک لَمْ أعْرِف نَبِيَّکَ اللهم عرّفني نبيّک فإنّک إن لم تُعَرِّفني نبيِّکَ لَمْ أعْرِف حُجَتَک. اللهم عرّفني حجتک فإنّکَ إن لم تُعَرِّفني حُجَتَکَ ضَلَلْتُ عن ديني »

يعني عدم شناخت حجت و امام عصر (عج) سبب گمراهي از دين حق مي گردد . دين حقي که پيامبر اکرم(ص) از جانب خداوند متعال براي هدايت و سعادت بشر آورده است . يکي ار فقرات دعاي افتتاح که بر خواندن آن در شب هاي ماه مبارک رمضان بسيار تأکيد شده دربارة اظهار علاقه نسبت به دولت اسلامي است که در پرتو ظهور حضرت ولي عصر (عج) برقرار خواهد شده ، در ضمن جملات اين فقره از دعا، هدف حکومت اسلامي و وظيفه ما نسبت به آن نيز بيان شده است . بايد ببينيم انگيزه ما از ظهور امام عصر (عج) و دولت حقه او چيست؟ و وظيفه ما در دوران غيبت او چيست ؟

انگيزه انتظار

حالات نفساني انسان به قدري پيچيده است که گاهي خود او نيز از زير و بم آن غافل است ، گاهي انسان چيزي را دوست دارد، ولي خود نيز از راز اين دوستي بي اطلاع است درباره انتظار ظهور حضرت مهدي (عج) و علاقه به بر پايي دولت ايشان نيز، افراد داراي انگيزه هاي گوناگوني هستند، مثلاً در بين عوام مشهور است که در زمان ظهور آن حضرت ، نيازمندي هاي روزمره انسان به صورت رايگان و به اصطلاح ، به صورت « صلواتي» تأمين مي شود.

عده اي منتظر ظهور اويند تا بيايد و امور آنها را اصلاح کند و بار مشکلات را از دوش انسان بردارد عده اي تصور مي کنند که با آمدن آن حضرت اين زحمات از گردن انسان برداشته مي شود .

ممکن است کساني به دليل اينکه از ظلم و ستم رنج مي برند، منتظر بر پا شدن دولتي باشند که ريشه ستمگران را بر کند و هر کس به حق خود برسد .

بالاخره ، گروهي نيز براي پيروزي اسلام و دين حق ، پياده شدن احکام خدا ، احياي سنت هاي پيامبر (ص) و نابودي آثار کفر و شرک در انتظار ظهور حضرت مهدي(عج) به سر مي برند.

ما بايد به درون خويش بنگريم که با کداميک از انگيزه هاي ذکر شده منتظر ظهور امام عصر(ع) هستيم ، اگر انگيزه مب يکي از سه مورد اول باشد ، در واقع دل ما به حال خودمان سوخته است ، نه ديگران .

يعني انتظار راحتي خود را مي کشيم نه ظهور حجت (ع) را. اگر کسي غير از امام عصر (عج) خواسته هاي ما را تأمين کند، ما مريد و علاقمند به او خواهيم شد ، بنابراين ، امام زمان و ظهور ايشان براي ما موضوعيتي نخواهد داشت و مقصود اصلي تأمين راحتي خودمان است ، نه چيز ديگر . انتظاري که ناشي از راحت طلبي و تنبلي باشد چه ارزشي دارد ؟ اگر ما انتظار روزي باشيم که امام عصر (عج) ظهور کند و بار وظايف از دوش ما برداشته شود، خود او با کفر و نفاق بجنگد ، امر به معروف و نهي از منکر بکند و سرانجام ما وارث دست آورده هاي تلاش او باشيم تا بدون هيچ زحمت و رنجي از ثروتها و ديگر امکانات دولت اش بهره برداري نماييم چنين انتظاري بي ارزش است و امتيازي به حساب نمي آيد . انتظاري واقعي و با ارزش است که انسان براي پيروزي و عظمت اسلام و گسترش آن در انتظار فرج باشد و ظهور حضرت مهدي (عج) را بخواهد ، چنين انتظاري با ارزش و واقعي خواهد بود و روايات بر ارزش والاي آن دلالت دارد . گرچه در سايه حکومت و انقلاب جهاني حضرت عصر«عج» امنيت و آسايش و وفور نعمت و نابودي ظلم و ظالمان و از بين رفتن فقر و بدبختي حاصل مي شود لکن اينها نبايد انگيزه اصلي مؤمن براي انتظار فرج آن حضرت باشد.

در اين فقره از دعاي افتتاح هم به انگيزه انسان در انتظار فرج اشاره شده و هم هدف از حکومت آن حضرت بيان گرديده است.

« اللهم إنا نرغبُ إلَيْکَ في دَوْلَهٍ کَريمهٍ تُعِزُ بِهَا الإسلامَ وَاَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ اَهَلَهُ » ، « پروردگارا ، ما سخت مشتاق دولت کريمه اي هستيم که در پرتو آن ، اسلام و مسلمانان عزّت خود را باز يابند و نفاق و منافقان به ذلت کشيده شوند »

« و تجعَلُنا فيها مِنَ الدُّعَاهِ إلي طاعَتِکَ وَ القَادَهِ الي سَبيلِکَ»

و در آن (دولت) ما را از دعوت کنندگان به طاعت و فرمانبرداري و پيشوايان راه خودت قرار دهي .

در زمان ظهور آن حضرت نيز، نبايد از وظايف خويش دست برداريم . چنين نيست که پس از ظهور ايشان، مردم بدون تبليغ ايمان آوردند و عمل صالح انجام دهند، بلکه در آن زمان نيز، به دعوت و تعليم و تربيت نياز دارند .

« و ترزقنا بها کرامه الدنيا و الآخرهِ» ، و آرزو داريم که در ( پرتو آن حکومت) به عزت و کرامت دنيا و آخرت دست يابيم .

ما ، به عنوان منتظر واقعي، چه وظايفي بر عهده داريم ؟ چه بايد بکنيم تا در زمان ظهور آن حضرت بتوانيم نقش خود را بدرستي ايفا نماييم: مهمترين وظيفه يک منتظر واقعي اين است که هر چه مي تواند در شناخت حقيقت و عمل به آن تلاش نمايد تا بتواند به آساني از عهده حل مشکلات برآيد . چنين کسي است که مي تواند آرزوي پيشوايي مردم را در زمان ظهور حضرت مهدي (عج) داشته باشد . آن که در شناخت حق و عمل به آن سهل انگاري مي کند، چگونه مي تواند پيشواي ديگران باشد ؛ بنابراين ما بايد پيش از ظهور آن حضرت ، خود را آماده کنيم و در بعد علم و عمل پروش دهيم .

پند گرفتن از امتهاي گذشته

در طول تاريخ ، به امتهاي الهي پيوسته وعده دولت حق داده مي شده است و آنها هميشه انتظار ظهور آن را مي کشيده اند . اما پس از ظهور آن دولت، مشخص مي شده که آنان در ادعاي خود چندان صادق نبوده اند . به عنوان نمونه در زمان فرعون ، تولد و ظهور حضرت موسي (ع) به بني اسرائيل وعده داده شده بود . ( اين داستان مکرر در قرآن نقل شده است ) فرعون آنقدر بني اسرائيل را در تنگنا قرار داد که شايد کمتر ملتي اينچنين مورد اذيت و آزار قرار گرفته باشد ؛ آنان به حدي شکنجه مي شدند که علما و صلحاي آنان گرد هم جمع شدند و مردم را به دعا براي نزديک شدن ظهور حضرت موسي (ع) دعوت کردند . بر طبق رواياتي که در اين زمينه نقل شده است ، به دليل گريه و زاري بيش از حد بني اسرائيل، ظهور حضرت موسي (ع) نزديک شد . او به دنيا آمد ؛ بزرگ شد و پس از چندي بر عليه فرعون قيام نمود و سرانجام بني اسرائيل را از دست او نجات داد و آنان را از دريا عبور داد. آنان با چشم خود مشاهده کردند که به دنبال آنها فرعون و درباريانش، با آن همه عظمتي که داشتند نتوانستند از دريا بگذرند و در دريا غرق شدند .

به جاي سپاس و تشکر از خداي متعال، که آنها را از شر فرعون رهانيد و به جاي آنکه گوش به فرمان حضرت موسي (ع) باشند همان کسي که ساليان ئراز در انتظار ظهور او بودند ، به کارهاي ناشايست و درخواستهاي نا بجا از آن حضرت پرداختند . اولين کار زشت آنها اين بود که در مسير مصر به فلسطين ، به شهري رسيدند که مردم آنجا بت پرست بودند . با مشاهده وضع مرئم آن شهر، نزد حضرت موسي (ع) آمدند و به او گفتند : اين خدايي که تو به او معتقدي و ما را به پرستش او دعوت مي کني، نمي بينيم ، ما خدايي مانند معبود اين بت پرستان مي خواهيم: « اجعل لنا إلهاً کَماَلَهْم آلهه» براي ما معبودي قرار ده، همان گونه که آنها معبودان دارند.

آنان همان کساني بودند که از جور فرعون به تنگ آمده و از خدا تعجيل در ظهور حضرت موسي (ع) را درخواست مي نمودند.

پس از اين واقعه ، حضرت موسي (ع) براي عبادت به کوه طور رفت . او دعوت شده بود تا سي روز در آنجا بماند ، اما اين مدت تا چهل روز ادامه يافت . زماني که او به مناجالت رفته بود ، بني اسرائيل پيش سامري رفتند و به او گفتند : براي ما خدايي درست کن! سامري هم قبول کرد و براي آنها گوساله اي از طلا ساخت و گفت: « هذا الهُکُم وَاله موسي» اين خداي شما و خداي موسي است !

آن خدايي که موسي مي گويد همين است . بني اسرائيل هم در مقابل آن به سجده افتادند . سرانجام منتظران بي تاب حضرت موسي (ع) چنين بود .  

 

 نظرات جامع پزشکي

” اى کسانى که ایمان آورده‏اید روزه بر شما نوشته (واجب) شد، چنانکه بر آنان که پیش از شما بوده‏اند واجب شده بود ، باشد که پرهیزگار شوید ” ( سوره بقره آیه 183 )

رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمودند:

” براى هر چیزى زکاتى است و زکات بدنها روزه است خطبه شعبانیه رسول اکرم (ص) در آخرین روز ماه شعبان،  خداوند كريم و بخشنده يه مهموني ترتيب داده و همه انسانها رو دعوت كرده فقط كافيه آدم يه سري به اين مهموني بزنه تا از فوائد و هداياي آن بهرمند بشه .  بعضي از هداياي مهموني خدا :در خونه به روي همه باز ه هيچ كس دست خالي از اين مهموني بر نمي گرده خواسته ها بي پاسخ نمي مونه بادي گاردهاي الهي از شما در مقابل همه اشرار و شياطين محافظت مي كنن نفس كشيدن تون امتياز داره  خوابتون هم عبادت تلقي ميشه عبادتهاتون چند برابر پاداش داره مثلا خوندن يه آيه قرآن برابر ثواب يه ختم قرآن تو ماه هاي ديگه ارزش داره در هاي بهشت به روي مهمونا بازه درهاي جهنم بسته و… حتما اين خطبه پيامبر رو ببينيد ؛ خيلي دلنشينه

فضایل ماه مبارک رمضان

آیا می دانید؟ : در آخرین روزهای ماه شعبان رسول گرامی اسلام ضمن ایراد خطبه ای برای مردم، به بیان فضایل و اهمیت ماه مبارک رمضان پرداختند و وظایف یک مسلمان واقعی و مؤمن حقیقی را برای تمام نسلها در طول تاریخ تشریح کردند. این توصیه ها چراغی روشن فراروی همه کسانی است که قصد دارند با شست وشوی جان و روح خویش در جاری زلال ماه مبارک رمضان، لیاقت قرب به درگاه ذات یاری تعالی را بیابند و در ردیف مهمانان حقیقی ضیافت الله قرارگیرند.

ترجمه این خطبه را بخوانید:

ای مردم!

ماه خدا با برکت و رحمت و آمرزش به سوی شما رو کرده است.

ماهی که نزد خدا، بهترین ماههاست و روزهایش بهترین روزها و شبهایش بهترین شبها و ساعتهایش بهترین ساعتهاست.

ماهی که در آن شما را به مهمانی خدا دعوت کرده اند و شما در آن از اهل کرامت خدا شده اید.

نفسهای شما در آن ثواب تسبیح و ذکر خدا دارد و خواب شما ثواب عبادت.

اعمال شما در آن پذیرفته است و دعاهای شما مستجاب، پس، از پروردگار خویش با نیت های راستین و دلهای پاک، بخواهید که توفیق روزه این ماه و تلاوت قرآن در آن را به شما عنایت فرماید. شقی و بدبخت، آن کسی است که در این ماه بزرگ، از آمرزش خدا بی بهره شود.

در این ماه با گرسنگی و تشنگیتان، گرسنگی و تشنگی روز قیامت را بیاد آورید.

به فقیران و درماندگان کمک و تصدیق کنید.

به پیران و کهنسالان احترام ارج بنهید.

به کودکانتان ملاطفت و مهربانی کنید.

با خویشاوندان رفت و آمد داشته باشید.

زبان خود را از گفتار ناشایست نگاه دارید.

دیدگاه خود را از دیدن ناروا و حرام بپوشانید و گوش هایتان را از شنیدن آنچه نادرست است، بازدارید.

با یتیمان مردم مهربانی کنید تا بعد از شما با یتیمان شما مهربانی کنند.

از گناهان خود به سوی خدا توبه و بازگشت کنید.

در اوقات نماز، دستهای خود را به دعا بردارید، زیرا که وقت نماز، بهترین ساعتهاست و در این اوقات، حق تعالی با رحمت، به بندگانش می نگرد و اگر با او مناجات کنند، پاسخشان دهد و چنانچه او را ندا کنند لبیکشان گوید و اگر از او بخواهند عطا کند و چون او را بخوانند مستجابشان گرداند.

ای مردم!

جانهایتان در گرو اعمال شماست. پس با طلب آمرزش از خدا، آنها را از گرو، خارج کنید.

پشت شما از بار گناهان سنگین است، پس با طول دادن سجده ها، آنها را سبک گردانید و بدانید که حق تعالی به عزت خود سوگند یاد کرده است که نمازگزاران و سجده کنندگان در این ماه را عذاب نکند و در روز قیامت آنها را از آتش دوزخ در امان دارد.

ای مردم!

هرکه از شما روزه دار مؤمنی را در این ماه افطار دهد، نزد خدا پاداش بنده آزاد کردن و آمرزش گناهان گذشته اش را خواهد داشت.

برخی از اصحاب گفتند: یا رسول الله! همه ما قادر به انجام آن نیستیم. حضرت فرمود: با افطار دادن روزه داران، از آتش جهنم بپرهیزید، اگر چه به نصف دانه خرما و یا به یک جرعه آب باشد.

ای مردم!

هر که اخلاق خود را در این ماه نیکو کند، از صراط، آسان بگذرد، آن روز که قدمها، بر آن بلغزد.

هر که در این ماه کارهای غلامان و مستخدمان خود را سبک گرداند، خدا در قیامت حساب او را آسان کند.

هر که در این ماه از آزار رساندن به مردم خودداری کند، حق تعالی، روز قیامت، خشم خود را از او باز دارد.

هر که در این ماه یتیم بی پدری را گرامی دارد، خدا او را در قیامت عزیز گرداند.

هر که در این ماه صله رحم کند و با خویشان بپیوندد، خدا او را در قیامت به رحمت خود واصل گرداند و هر که در این ماه رابطه اش را با خویشان خود قطع کند، خداوند در قیامت رحمت خود را از او دریغ نماید.

هر که در این ماه نماز مستحبی بپا دارد، خداوند او را از آتش جهنم برهاند و کسی که نماز واجبی بجا آورد، خداوند ثواب هفتاد نماز واجب در ماه های دیگر را به او عطا کند.

هر که در این ماه بسیار بر من صلوات فرستد، خداوند کفه سبک اعمال او را سنگین گرداند.

کسی که در این ماه یک آیه از قرآن تلاوت کند، ثواب کسی را دارد که در ماه های دیگر قرآن را ختم کرده باشد.

ای مردم!

درهای بهشت در این ماه گشوده است، از پروردگار خود بخواهید که آنها را بر روی شما نبندد و درهای جهنم در این ماه بسته است، از خدا بخواهید که آنها را بر روی شما نگشاید.

شیاطین در این ماه در غل و زنجیرند. از خدا بخواهید که آنها را بر شما مسلط نگرداند.

علی(ع) می فرماید: در این حال از جا برخاسته و عرض کردم، ای پیامبر خدا! برترین اعمال در این ماه چیست؟

حضرت فرمود: ای ابالحسن! برترین اعمال در این ماه پرهیز از محرمات است.

(وسایل الشیعه، کتاب روزه، بحارالانوار، ج۹۶ ص۱۵۷)

تعالي ببريم و با طلب از درگاه ايزد منان رستگاري خويش و تمام بشريت را آرزو نمائيم كه :

 ] وَ اِن تَصوُموا  خَيرٌ لَكُم اِن كُنتُم تَعلَمُون [ « اگر روزه بگيريد به نفع شما است ، چنانچه آن را درك كنيد» (سوره بقره ،‌آيه 184)

و در خاتمه كلام به اين بيان شيواي فيلسوف معروف آلماني ، «اكهارت» بسنده مي شود كه :

«اگر بپرسند چرا دعامي كنيم ؟ چرا روزه مي گيريم ؟ چرا احسان مي كنيم ؟ در پاسخ مي گوئيم : زيرا خداوند در باطن ما تجلي مي كند و روان ما در اسيه پروردگار تولدي تازه مي يابد .»

و نيز « ثواب روزه و حج قبول آن كس برد كه خاك ميكده عشق را زيارت كرد ».

 

آثار و فوايد روزه (از منظر آيات و روايات                   

آثارفوايد روزه از نظر قرآن

«يا ايّها الّذين آمنوا كُتب عليكم الصيام كما كتب علي الّذين من قبلكم لعلّكم تتّقون»1؛ اي كساني كه ايمان آورده‌ايد، روزه بر شما واجب شد كما اينكه (همچنان كه) بر كساني كه قبل از شما بودند واجب شده بود، شايد پرهيزكار شويد و تقوا پيشه كنيد.
اولين و بزرگ‌ترين فايده روزه تقوا است و آن، سودي است كه عايد خود شما مي‌شود و فايده داشتن تقوي، مطلبي است كه احدي در آن شك ندارد، چون هر انساني به فطرت خود اين معنا را درك مي‌كند، و اگر بخواهد به عالم طهارت و رفعت متصل شود، و به مقام بلند كمال و روحانيت ارتقا يابد، اولين چيزي كه لازم است بدان ملتزم شود، اين است كه از افسار گسيختگي خود جلوگيري كند و بدون هيچ قيد و شرطي، سرگرم لذت‌هاي جسمي و شهوات بدني نباشد، و خود را بزرگ‌تر از آن بداند كه زندگي مادي را هدف بپندارد و سخن كوتاه آن كه از هر چيزي كه او را از پروردگار تبارك و تعالي مشغول سازد، بپرهيزد. اين تقوا تنها از راه روزه و خودداري از شهوات به دست مي‌آيد و نزديك‌ترين راه و مؤثرترين رژيم معنوي و عمومي‌ترين آن ـ به طوري كه همه مردم در همه اعصار بتوانند از آن بهره‌مند شوند و نيز هم اهل آخرت از آن رژيم سود ببرد و هم شكم‌بارگان اهل دنيا ـ عبارت است از شهوت. خودداري از شهوتي كه همه مردم در همه اعصار مبتلاي بدانند ‌و آن عبارت است از شهوت شكم از خوردن و آشاميدن و شهوت جنسي كه اگر مدتي از اين سه چيز پرهيز كنند و اين ورزش را تمرين كنند، به تدريج نيروي خويشتنداري از گناهان در آنان قوت مي‌گيرد و نيز به تدريج بر اراده خود مسلط مي‌شوند. آن‌وقت در برابر هر گناهي، عنان اختيار از كف نمي‌دهند و نيز در تقرب به خداي سبحان دچار سستي نمي‌شوند، چون پر واضح است كسي كه خدا را در دعوتش به اجتناب از خوردن و نوشيدن و عمل جنسي كه امري مباح است، اجابت مي‌كند، قهراً در اجابت دعوت به اجتناب از گناهان و نافرماني‌ها، شنواتر و مطيع‌تر خواهد بود. اين است معناي آن كه فرمود: «لعلّكم تتقون»2. ضمنا در آيات 187 سوره بقره، 92 سوره نساء و 89 و 95 سوره مائده و 35 سوره احزاب و 4 سوره مجادله خداوند از آثار روزه پذيرش توبه و پاداش نيك و… بشارت داده است.

صوموا لتصحوا

روزه بگیرید تا سلامت باشید این جمله را چندین قرن‌ پیش پیغمبر اسلام فرموده است مقصود از نگارش این پایان‌ نامه بحث در اطراف این جمله و اثبات اینکه چگونه روزه‌ داری سلامتی انسانرا تأمین میکند البته روزه یک عمل فیریولوژیک‌ یعنی برای یک شخص سالم و طبیعی وضع شده ولی‌ همانطوریکه ماشین کارخانه هر چقدر مرتب و منظم باشد لا اقل در سال یکمرتبه احتیاج به مرمت و اصلاح دارد کارخانه‌ آدمی هم با اعضای مختلفه‌اش نیز سالی یکمرتبه احتیاج به گرد گیری و مرمت دارد و روزه یکماه در سال این عمل را انجام‌ میدهد و تن انسانرا سلامت میکند.

قال رسول الله: صوموا تصحّوا3 حضرت رسول اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ مي‌فرمايد: روزه بگيريد تا تندرست بمانيد (شويد). يكي از پزشكان روسي به نام الكسي سوفورين روزه طبي (يعني فرد 40 روز فقط آب بخورد) براي تجويز بيماري‌هاي صعب‌العلاج تجربه كرده و نتايج موفقيت‌‌آميزي از آن به دست آورده بود كه استدلال اين طبيب به شرح ذيل است: انواع بيماري‌ها از غذاهاي زايد و اضافي كه از معده مي‌گذرد و به تصرف بدن نمي‌رسد، سرچشمه مي‌گيرد. اين مواد غذايي اضافه، توليد عفونت‌هايي مي‌كند كه بهترين شرايط را براي نشو و نماي ميكروب‌ها و باكتري‌ها فراهم مي‌سازد. بنابراين، اساس درمان همه آنها نيز مصرف‌كردن و نابود ساختن آن مواد اضافي از طريق گرسنگي و امساك از غذاست. اين دو اصل همان است كه در عبارت كوتاه و پرمعني از يك حديث مشهور كه از پيغمبر اكرم (ص) نقل شده، صريحاً آمده است: «المعدةُ بيتُ كلّ داءٍ، و الحمئة رأس كل دواء؛ (بحارالانوار، ج 14) معده خانه تمام دردهاست و امساك بالاترين داروهاست. ولي در تعليمات اسلامي براي تأمين اين منظور دستور ساده و عملي راحتي داده شده و آن، روزه يك ماهه در هر سال است. مسلماً اگر كسي اين روزه ساده اسلامي را همه‌ساله به طور مرتب انجام دهد و هنگام افطار و سحر از افراط و زياده‌روي در غذا پرهيز كند، مواد زايد بدن او روي هم متراكم نمي‌شود تا نيازي به روزه طبي 40 روزه اين طبيب ـ كه در تمام مدت 40 روز بايد غذا را مطلقاً ترك گويد ـ پيدا كند. اين روزه اسلامي (به شرط رعايت اعتدال در غذاي افطار و سحر) خانه تكاني بسيار مفيدي براي بدن خواهد بود و بدن براي نياز فراوان به مواد غذايي در روز، ذخيره خود را تدريجاً مصرف كرده و نشاط تازه‌اي پيدا مي‌كند و همان نتايج كه از طريق روزه طبي با آن همه زحماتش تحصيل مي‌شود، به سادگي فراهم خواهد كرد.4

 از ديدگاه روايات، چرا روزه می گیریم؟

واجبات الهى، پیرو مصالح و منافعى است كه مكلف با انجام آنها، به آن مصالح و منافع دست مى یابد و زمینه رشد معنوى و كمال او فراهم مى گردد. در این میان بسیارى از مصالح و منافع عبادات بر بندگان مخفى و پوشیده است; از این رو دسترسى به علت اصلى و منحصر به فرد احكام میسر نیست، هر چند با استفاده از آیات و روایات به بعضى از علتها و حكمتهاى احكام به دست مى آید.

بنابراین آنچه در پاسخ پرسش فوق مى توان گفت این است كه:

1 ـ روزه: روح تقوا و پرهیزگارى را در انسان پرورش مى دهد و مایه پاكى درون مى گردد:

“كُتِبَ عَلَیْكُم الصِّیامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذینَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقوُنَ”       ¹

«روزه بر شما نوشته شد همان گونه كه بر كسانى كه قبل از شما بوده اند نوشته شده، تا پرهیزگار شوید.»

 

2ـ روزه: تحمل گرسنگى و تشنگى زودگذر است و پاداش آن ایمنى از آتش جهنم و برخوردارى از بهشت و نعمت هاى بى انتهاى الهى و سیراب شدن همیشگى مى باشد. پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) مى فرماید:

“اِنَّ فِى الْجَنَّةِ باباً یُقالُ لَهُ الرَّیانُ یَدْخُلُ مِنْهُ الصّائِموُنَ یَوْمَ القِیامَةِ”⁽²

«در بهشت درى است به نام «ریّان» (سیراب شدن) كه فقط روزه داران از آن وارد بهشت مى شوند.»

3ـ روزه: موجب وسعت رزق و رفع فقر و تنگدستى مى شود; چنانكه شخصى خدمت امام كاظم(علیه السلام) شرفیاب شد و عرض كرد: یابن رسول الله فقیر و تنگدست هستم. حضرت فرمود: "صُمْ وَ تَصَدّق" «روزه بگیر و صدقه بده.»⁽³

4ـ روزه: از نظر بهداشتى مایه صحت و سلامت بدن مى باشد. چنانكه رسول خدا(صلى الله علیه وآله وسلم) مى فرماید: «صوُمُوا تَصِحّوُا»⁴ «روزه بگیرید تا سلامت باشید.» امروزه در طب ثابت شده است كه بسیارى از امراض از قبیل مرض قند، بیمارى هاى پوستى، كلیوى، چربى خون با امساك و روزه درمان مى شود.

5ـ روزه: از بعد اخلاقى، غرایز را تعدیل و روح انسان را شفاف و پاك و اراده او را قوى مى سازد.

6ـ روزه: از بعد اجتماعى موجب توجه و احسان به دیگران مى شود; چه اینكه رنج گرسنگى و تشنگى روزه دار ثروتمند را متوجه مستمندان و نیازمندان مى نماید.

7ـ روزه: موجب مى شود تا روزه دار هنگام ملاقات پروردگار خشنود و خرسند باشد. پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) فرمود:

“لِلصّائمِ فَرحَتانِ، حینَ یُفْطِرُ و حینَ یَلْقى ربَّهُ”⁵

«براى شخص روزه دار دو شادى است، یكى هنگامى كه افطار مى كند و دیگرى هنگامى كه پروردگارش را ملاقات كند.»

  

___________________________________________

1- سوره بقره آیه 184.

2- صحیح بخارى، كتاب الصوم، باب الریان للصائمین.

3- وسائل الشیعه، ج 7، ص 298 ـ كتاب الصوم

4- بحارالانوار، ج 93، ص 255

5 - كنزالعمال، ج 8 ، ص 448 حدیث 23593 .

                        

 روزه‌داراي آثار و فضايل زيادي دارد. بعضي از آنها را مختصراً متذكر مي‌شويم:

1. روزه جسم و بدن را سالم نگه مي‌دارد.

2. تعادل اقتصادي: امام صادق (ع) مي‌فرمايد: به راستي خداوند روزه را واجب كرده تا به وسيله او بين اغنيا و فقرا مساوات و برابري وجود آيد و اين براي آن است كه ثروتمنداني كه هرگز درد گرسنگي را احساس نكرده‌اند، به فقرا ترحم كنند. زيرا اغنيا هرگاه (خوردن و آشاميدني) اراده كردند (و هوس هر نوع مأكولات و مشروبات كردند) برايشان ميسر است. پس خداوند تبارك و تعالي (روزه را واجب كرد) كه بين بندگانش از فقير و غني، برابري به وجود آورد و اينكه سرمايه‌داران مسلمان درد گرسنگي را لمس كنند تا بر ضعفاء رقّت آورند و بر گرسنگان عالم ترحم كنند.

3.مهار شهوت جنسي (عفاف): روزه يكي از راه‌هاي مهار طغيان شهوت جنسي است، بنابراين ميان عفت و روزه، رابطه مستقيم وجود دارد، پيامبر اكرم (ص) مي‌فرمايد: يا معشر الشباب ان استطاع منكم الباءَةُ ـ ‌فليتزوّجُ، فانّه اَغضُّ للبصَر و اَحصنُ للفرج و من لم يستَطِعْ فعلَيْه بالصوم: اي گروه جوانان! كسي كه از شما توانايي بر ازدواج داشته باشد، ازدواج كند، زيرا ازدواج سبب مي‌شود كه از نواميس مردم چشم فرو بندد و دامان خويش را از آلودگي به بي‌عفتي حفظ كند و كسي كه توانايي بر ازدواج ندارد، روزه بگيرد.

4.اخلاص: عن فاطمه الزهراء: فرضَ الله الصيام تثبيتاً للاخلاص. 7 حضرت فاطمه (س) فرمود: خداوند روزه را به خاطر تثبيت اخلاص واجب فرموده است.

5.آرامش قلب: قال الباقر: الصيام و الحج تسكين القلوب. امام باقر (ع) فرمود: روزه و حجّ آرامش‌دهنده قلوب آدميان است.

6.ورود به بهشت: قال رسول‌الله: انّ الجنّه باباً يدعي الدّيان لا يدخل منه الّا صائمون.9 رسول اكرم (ص) مي‌فرمايد: براي بهشت دري است به نام ريّان كه فقط روزه‌داران از آن در داخل مي‌شوند.

7. دعاي ملائك: قال رسول‌الله: انّ الله وكّلَ ملائكة بالدّعاء للصّائمين.10 رسول اكرم (ص) مي‌فرمايد: خداوند ملائكه‌اي را مأمور كرده است تا به روزه‌داران دعا كنند.
8. استجابت دعا: قال ابوالحسن: دعوةالصائم تستجاب عند افطاره. 11 امام رضا (ع) مي‌فرمايد: دعاي روزه‌دار هنگام افطار به اجابت مي‌رسد. از آثار ديگر روزه در روايات، مي‌توان به دور كردن شيطان از انسان و قبولي اعمال و شفاعتش نام برد كه در كتاب بحارالانوار، جلد 96 و كتاب علل الشرايع صدوق و خطبه شعبانيّه، بيان شده است.

 

يك‌ تحليل‌ طبي‌ از روزه‌

پرهيز از خوردن‌ و آشاميدن‌ در ايام‌ روزه‌ يكي‌ از راه‌هاي‌ مؤثر براي‌ تندرستي‌ است؛ زيرا وقتي‌ انسان‌ مدتي‌ از خوراك‌ عادي‌ روزانه‌ دست‌ كشيد و در تغذيه‌ خود تخفيف‌ داد، به ‌طبع‌ اشتها و ميل‌ به‌ غذا پيدا مي‌ كند. در نتيجه‌ مواد شيميايي‌ خوراك‌ كه‌ مورد احتياج‌ بدن‌ است‌ در نهايت‌ راحتي‌ جذب‌ مي‌ شود.

امام کاظم از پدرانش نقل می‌فرماید:همانا برای هر شخص روزه‌دار، هنگام افطارش، دعای مستجابی است. پس هنگام لقمة نخست، بگو: «بسم الله یا واسع المغفرة اغفرلی» و در روایت دیگر است  «بسم الله الرحمن الرحیم یا واسع المغفرة اغفرلی.» پس کسی که هنگام افطارش، این کلمات را بگوید، آمرزیده خواهد شد.

” روزه بگیرید تا سالم باشید

پیامبر خدا (ص) : اگر آب خواستید ، آن را جرعه جرعه بنوشید و یکجا سر نکشید .

به گفته دکتر گلدفارب استاد دانشکده پزشکی پنسیلوانیای آمریکا مقدار آب موجود در هر ارگان بسته به سرعتی که وارد اون می شه متنوع و متفاوته و به نظر می رسه اگه آب جرعه جرعه نوشیده بشه موندگاری بیشتری در بدن داره تا زمانی که یکباره وارد بدن بشه ، این نظریه ایشونه و خیلی در این زمینه تحقیق جدی علمی صورت نگرفته اما با توجه به حدیث پیامبر ( ص ) و نظریه این استاد دانشکده پزشکی آمریکا و اونچه که علم بیوشیمی و فیزیولوژی می گه به نظر درست می رسه .

چون زمانی که شما آب رو یکباره سر می کشین ممکنه خیلی سرد یا خیلی گرم باشه و همین باعث نوعی ناسازگاری یا بهتر بگم عدم تطابق با حرارت درونی بدن و ارگانهای داخلی باشه و همین اختلاف دمای برونی و  درونی ممکنه باعث ایجاد طیف ناراحتی های مختلفی در بدن بشه ولی با جرعه جرعه نوشیدن آب اون حرارت بیرونی به یکباره با اون حجم زیاد وارد بدن نمی شه و علاوه براینکه به مرور کمتر می شه برای بدن هم فرصت مناسبي است .

 

 

چه چیزهایی نخوریم

غذاهای سرخ کردنی و خیلی چرب، غذاهای حاوی قند خیلی زیاد و خوردن غذاهای زیاد به‌خصوص هنگام سحر اصلا توصیه نمی‌شود.خوردن چای زیاد هنگام سحر، ممنوع! زیرا چای باعث افزایش ادرار شده و از این طریق نمک‌های معدنی که در طول روز بدن به آنها نیاز دارد دفع می‌شوند.سیگار، هرگز! و اگر نمی‌توانید یکباره استعمال آن را قطع کنید حتما به‌تدریج مصرف آن را کم کنید.

توصیه‌های افطاری

بیشتر انرژی بدن باید با خوردن سحری تأمین شود. پس افطار را سبک بخورید تا شکم سنگین نشود.غذای افطار باید سبک و پرکالری بوده و سریع هضم شود؛ مثل خرما، شله زرد، مقدار کمی شیر و چای کمرنگ. حتما برای افطار از غذاهای کم حجم استفاده کنید تا به معده فشاری وارد نشود.

بهتر است با چای شیرین و خرما روزه خود را باز کنید و حتی‌المقدور از نوشیدن آب زیاد بپرهیزید چون این کار باعث بی‌حالی، ضعف و درد معده خواهد شد. موقع افطار مایعات زیادی مصرف نکنید؛ چرا که مصرف مایعات در این زمان سبب سوءهاضمه می‌شود.فراموش نکنید در ساعات بعد از افطار نوشیدن آب زیاد مفید است. باز هم تکرار می‌کنیم در زمان افطار و سحر از خوردن غذاهای چرب خودداری کنید

وی تصریح کرد: افراد دقت کنند که این باور که چای پس از سحری می‌تواند باعث رفع تشنگی شود درست نیست زیرا چای دفع مکرر کلیه را در بر دارد.

فرسار خاطرنشان کرد: روزه داران سعی کنند پس از سحر چای پر رنگ نخورند که باعث تشنگی می‌شود و روزه داران برای رفع تشنگی بهتر است که از میوه‌های مانند خربزه و هندوانه که نگهدارنده آب هستند مصرف کنند

سحرگاهان بقصد روزه داری/شدم بیدارازخواب وخماری

سحرگاهان به قصد روزه داری شدم بیدار از خواب و خماری برایم سفره ای الوان گشودند به آن هر لحظه چیزی را فزودند برنج و مرغ و سوپ وآش رشته سُس و استیک با نان برشته خلاصه لقمه ای از هرچه دیدم کمی از این کمی از آن چشید پس از آن ماست را کردم سرازیر درون معده ام با اندکی سیروختم حمله ام با یک دو آروغ بشد اعلام بعداز خوردن دوغ سپس یک چای دبش قند پهلو به من دادند با یک دانه لیموخلاصه روزه را آغاز کردم برای اهل خانه ناز کردم برای اینکه یابم صبر و طاقت نمودم صبح تا شب استراحت دوپرس ِ کلّه پاچه با دو کوکا کمی یخدر بهشت یک خورده حلوا
به افطاری برایم شد فراهم زدم تو رگ کمی از زولبیا هم وسی روزی به این منوال طی شد نفهمیدم که کی آمد و کی شد به زحمت صبح خود را شام کردم به خود سازی ولی اقدام کردم به شعبان من به وزن شصت بودم به ماه روزه ده کیلو فزودم اگرچه رد شدم در این عبادت به خود سازی ولیکن کردم عادت خدایا ای خدای مهر و ناهید بده توش و توانی را به« جاوید» که گیرد سالیان سال روزه اگرچه او شود از دم رفوزه.

 

التماس دعا